Nacionalizam je konstanta na ex-YU prostorima i dokaz primitivizma i nekakvih istorijskih zadrtosti, ocijenio hrvatski istoričar Hrvoje Klasić. Njegov kolega iz BiH Husnija Kamberović ističe da je Titovo doba pokazatelj kako je međuetnička saradnja moguća i da nacionalizam svoj legitimitet može braniti jedino delegitimirajući socijalističku Jugoslaviju
Spomenik Titu u Podgorici, nekadašnjem Titogradu, Foto: Shutterstock
Prošlo je 42 godine od smrti Josipa Broza Tita, predsjednika bivše Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije (SFRJ), a njegove najznačajnije tekovine — antifašizam, bratstvo i jedinstvo, solidarnost — gotovo su zaboravljene.
Nakon raspada SFRJ devedesetih godina prošlog vijeka, stvorene su nove države i neke nove “vrijednosti”, sve više se poistovjećuju oni koji su se tokom Drugog svjetskog rata gledali preko nišana, a nacionalizam buja.
Bosansko-hercegovački istoričar Husnija Kamberović podsjeća da se Titova najveća tekovina — Jugoslavija, raspršila u ratovima devedestih.
”Antifašizam je univerzalna vrijednost kojoj je Tito bio beskrajno odan, bez obzira što danas imamo pokušaje da se Titu i njegovom pokretu odrekne ta vrijednost. Nažalost, danas se u gotovo svim postjugoslavenskim zemljama antifašizam svodi samo na prigodne manifestacije, što je jako loše”, upozorava on.
Source link: www.vijesti.me