Nacionalizam je konstanta na ex-YU prostorima i dokaz primitivizma i nekakvih istorijskih zadrtosti, ocijenio hrvatski istoričar Hrvoje Klasić. Njegov kolega iz BiH Husnija Kamberović ističe da je Titovo doba pokazatelj kako je međuetnička saradnja moguća i da nacionalizam svoj legitimitet može braniti jedino delegitimirajući socijalističku Jugoslaviju

Zakletva Titu do prve raskrsnice

Spomenik Titu u Podgorici, nekadašnjem Titogradu, Foto: Shutterstock

Prošlo je 42 godine od smrti Josipa Broza Tita, predsjednika bivše Socijalističke Federativne Republike Jugoslavije (SFRJ), a njegove najznačajnije tekovine — antifašizam, bratstvo i jedinstvo, solidarnost — gotovo su zaboravljene.

Nakon raspada SFRJ devedesetih godina prošlog vijeka, stvorene su nove države i neke nove “vrijednosti”, sve više se poistovjećuju oni koji su se tokom Drugog svjetskog rata gledali preko nišana, a nacionalizam buja.

Bosansko-hercegovački istoričar Husnija Kamberović podsjeća da se Titova najveća tekovina — Jugoslavija, raspršila u ratovima devedestih.

”Antifašizam je univerzalna vrijednost kojoj je Tito bio beskrajno odan, bez obzira što danas imamo pokušaje da se Titu i njegovom pokretu odrekne ta vrijednost. Nažalost, danas se u gotovo svim postjugoslavenskim zemljama antifašizam svodi samo na prigodne manifestacije, što je jako loše”, upozorava on.

Source link: www.vijesti.me